Tirebolu Evde Masaj-Bayan Masör Esra

Tirebolu Evde Masaj-Bayan Masör Esra Bulaşıcı Hastalıklar Yasası diye anılan yasa, büyükbaş hayvanlara bulaşan hastalıkları önleme amacını taşıyan son önlemlerden biri benzer biçimde görünüyordu. Hiç tartışılmadan önde gelen yasa 29 Temmuz’da yürürlüğe girdi ve çok geçmeden yirmi yıl sürecek ulusal bir tartışmayı başlattı. Bu vesileyle Britanya’daki feministler ayaklandı, kurum veya işletmelerdeki yolsuzlukları ifşa eden gazetecilerin kariyerleri parladı ve dünyanın ilgisi erkeklere farklı kadınlara farklı cinsel standartlar uygulayan Birleşik Krallık’a çevrildi. Zira Britanya tarihinde ilk kez fahişeliğe düzenleme getiren bir yasaya sahip olmuştu.

Söz konusu yasa yürürlüğe girdikten sonraki ilk birkaç yıl boyunca kamu sağlığını iyileştirmenin makul bir aracı şeklinde göründü. Britanya askerleri Kırım Savaşı’ndan acınacak halde dönmüşlerdi. Çoğu savaş meydanında değil hastanede ölmüştü ve üç askerden biri zührevi hastalık taşıyordu. Mesele özellikle liman ve garnizon şehirlerinde fenaydı. Zira buraya dönen askerlerin ve denizcilerin kafasında tek bir şey vardı. Bir amiral şunları anlatıyordu: yaşamında hiç savaş gemisi görmemiş olanlarınız 500 adam ile pespaye kılıklı 300-400 hanımın alçak tavanlı geniş bir salona tıkıldıklarını hayal edin. İnsan doğasının en büyük arzularının onları sürükleyebileceği her türlü azgınca aşırılığın kol gezdiğini ve bu insanoğluın vapur limana varana kadar güverte yüzü görmediklerini hayal edin.

Tirebolu Evde Masaj-Bayan Masör Esra

Tirebolu Evde Masaj-Bayan Masör Esra Askerlerin ahlaki yapısını geliştirmeye yönelik çabalar, özellikle gönüllü askerler evlilikten men edildiği için bir fazlaca etkisiz oldu. Askerlerin mecburi olarak zührevi hastalık tetkikinden geçirilmesine yönelik uygulamalar da görevlilerin askerlerden hastalık kapma endişesi yüzünden 1859’da terk edildi. Geriye kalan mantıklı alternatif, askerlere ve denizcilere hizmet veren fahişelere odaklanmaktı ki Bulaşıcı Hastalıklar Yasası da bunun için çıkarılmıştı. Bu yasa uyarmanca askeri birliklerin bulunmuş olduğu on bir bölgede, hastalık taşımış olduğundah şüphelenilen herhangi bir hanım tetkik ve muayeneden geçirilebiliyordu.

Şayet hanım bunu reddederse barış hakiminin karşısına çıkarılıyor, sonra da üç aylığına hastaneye tıkılıyordu. 1869’da bu sistemi beş bölge daha uygulamaya başladı, “gözaltı” süresi uzatıldı ve daha çok kadını sisteme bağlamak için polisin yetkileri artırıldı. Aslında yasa muğlak olduğundan polise yasayı icra etmek için saldırgan önlemler alma izni verildi. Yasadaki anahtar kelime olan “fahişelik” hiçbir yerde tanımlanmıyordu. İstismarlar arttıkça, herhangi bir kadının fahişe diye işlem görebileceği belli oldu. Kıta Avrupası’nda olduğu benzer biçimde, polis gerek sokak fahişelerine gerekse masumlara şantaj yapmış olup gözdağı vermeye başlamıştı. Dahası, bir kez bir hanım listeye alındı mı ancak bir sulh hakiminin emri onu listeden çıkarabiliyordu.